ساعت 3شب بود که صدای تلفن ،       پسری را ازخواب بیدار کرد .        پشت خط مادرش بود ...                                         پسر با دلخوری گفت :                                                                                                                                                     چرا این وقت شب مرا از خواب بیدار کردی ؟                                                          

مادر گفت : 25 سال قبل در همین موقع شب 

تو مرا ازخواب بیدار کردی

تولدت مبارک...                                               

                                       

                        پسر از اینکه دل مادرش را شکسته بود تا صبح خوابش نبرد ...                                                                                                                                                                                                                                          صبح سراغ مادرش رفت

وقتی داخل خانه شد               

 مادرش را پشت میز تلفن   

با شمع نیم سوخته یافت                           

ساعت 3 شب بود که  صدای تلفن،

                                                           ولی مادر دیگر در این دنیا نبود  ...                                                       

ساعت 3 شب بود که صدای تلفن،

                             این گنبد زیبا قلب ایران است

                                                   

می خواهم تا آنجا که دوست دارم، پربگیرم، اما تا بارگاه دوست راه طولانی است. چشم از پنجره برنمی دارم. دشت از پی دشت، کوه از پی کوه، دسته دسته گل سرخ، یک عالم سبز و یک دریا اشتیاق که دستی از غیب به جانم ریخته است! همیشه همین طور است. خودم را که به مولا می سپارم، دیگر این من نیستم که می روم، برای لحظه ای، خواب مرا می رباید... دست در دست نور و آرمیدن در کنار ضریح! چه دل انگیزند این خواب های خوب!

برمی خیزم، پیرامونم غوغایی به پاست. صدای دل هاست. همه می گویند: یا ضامن آهو! رسیده ایم انگار! این گنبد زیبا، قلب ایران است. چه دورنمایی دارد!السلام علیک یا علی بن موسی الرضا. السلام علیک یا... بغضی غریب و بعد هم های و هوی پریشان دل. تا غروب راهی نیست. دل و نقاره و اشک به هم می آمیزند، و من پر از ضریح می شوم. و سرشار از رازهای طلایی!... چه بویی از کنارم گذشت، بوی آسمان بود. یک بوی خیس، یک بوی معنوی سبز. گویا فطرتم بود که معطر شد از عشق! ضریح اینک به ملکوت می ماند، و من می خواهم تا رضایت «رضا» اوج بگیرم. نیشابور از خاطرم می گذرد، لحظه ای که امام سر از کجاوه بیرون آورده اند و فریاد شادی و اشک شوق، زمین و زمان را به هم پیچیده است. لحظه ای که سینه چاکان حضرتش ازفرط عشق به خاک غلتیده اند. لحظه ای که بیش از بیست هزار تن تقریرات امام را می نویسند. [«لااله الاالله» دژ استوار من است و من یکی از شرط های آنم.] به راستی اگر ولایت نباشد، کلمه مقدس «توحید» چگونه استوار یابد!؟

شب از نیمه گذشته است. همه جا سرشار از اشک و گلاب است و من خود را با همه شور به کجاوه سبز ولایت می رسانم.

یا ضامن آهو! دل های بی پناهمان را که چون آبگینه های شکسته در پهنای گیتی سرگردانند، در پای ضریح مقدست آشیان ده که محتاج پرکشیدن به آبی لایتناهی فطرت خدا یی مان هستیم.

برقراری نظم با کودک خردسال شرایط خاص خود را دارد. چرا که کودک در مرحله‌ای است که می‌خواهد بتدریج مستقل شود و به تنهایی مشتاق کشف و جستجوی محیط خود است.

 همه می‌دانیم که این مرحله از استقلال و کشف توسط کوچولوها نیازمند حمایت و همکاری بزرگ‌ترهاست؛ یعنی بزرگ‌ترها به منظور حمایت می‌خواهند بر امور بچه‌ها نظارت کنند، ولی از دید کودک چطور؟ آیا کودک نیز برقراری نظم و انضباط توسط والدین را حمایت و همکاری معنی می‌کند؟ یا همچون مانعی سر راه تفریح و بازی می‌شمارد؟ این حلقه همکاری بین خردسال و بزرگسال اگر خوب جا نیفتد، تناقضاتی را پدید می‌آورد که به مشکلات جدی تبدیل می‌شود و اطرافیان و کودک را سال‌های سال در فضا و روابطی آزاردهنده قرار می‌دهد. ایجاد تعادل بین این دو مقوله مهارت خاصی? می‌طلبد و والدین را دچار مشکلات و اشتباهاتی می‌کند. چون علاوه بر آموزش نظم و انضباط باید به شیوه‌ای رفتار کنند که ضمن منضبط بودن، احترام و اعتماد به نفس آنها را دست‌کم نگیرند. محققان علوم تربیتی، موارد زیر را از اشتباهات معمول این دوران می‌شمارند.

«نه» می‌گوییم و«نه» هم می‌شنویم

«خواهرت رو اذیت نکن»، «به گربه دست نزن»، «برو آن طرف بنشین» و... با دقت در مکالمات روزانه‌مان با کودک (نو پا و پیش دبستانی)، متوجه می‌شویم? جملات نهی‌کننده زیادی به کار می‌بریم. کودک بارها و بارها دست نزن و نکن و عباراتی از این دست را می‌شنود. این گونه کودک نسبت به کلمه «نه» مقاوم می‌شود و به قول برخی از والدین انگار حرف آنان را دیگر نمی‌شنوند. هیچ‌کس به عمد نمی‌خواهد کودکی را بزرگ کند که حد و مرز نمی‌شناسد، اما وقتی بارها و بارها منع می‌شود و «نه» می‌شنود؛ به تدریج جملات نهی‌کننده قدرتشان را از دست می‌دهند. به اعتقاد کارشناسان رفتارشناسی کودک، ما بیشتر کودک را از انجام کارها منع می‌کنیم بدون این‌که از آنچه? باید انجام بدهند آگاهشان کنیم. ما اغلب می‌خواهیم کاری انجام ندهند، بدون این‌که بدانند پس باید چه بکنند؟! عمل جایگزین چیست؟ پس باید انتظارات را به روشنی توضیح دهید و رفتار درست را نشان دهید. پس کلمه «نه» را برای موقعیت‌های خطرناک ذخیره کنیم مثل خطر بازی با برق، سقوط از ارتفاع و خوردن مواد خطرناک. بهتر است آن لحظه? روی آنچه? می‌خواهیم انجام دهیم، تمرکز کنیم تا آنچه? نمی‌خواهیم. گفت‌وگو با فرزند، هنری خاص با قوانین و معانی مخصوص به خود است. گفتن «وقت خواب است» را کودک با میل بیشتری می‌پذیرد تا بگوییم تو هنوز خیلی کوچــکی برای این که تا دیر وقت بیدار بمانی، برو بخواب. این طرز بیان محدودیت که «امروز وقت تماشای تلویزیون تمام شده» بهتر از این است که بگوییم «امروز به حد کافی تلویزیون دیدی، تلویزیون را خاموش کن». اگر به این چند جمله دقت کنید، حتما جملات جایگزین بیشتر به دلتان خواهد نشست.

جمله نهی‌کننده، جمله جایگزین

تو نمی‌توانی بدون این‌که کاپشن بپوشی بیرون بروی، به محض این‌که کاپشن پوشیدی می‌توانی بیرون بری، با این لحن (گریه و ناله) حرف نزن.

به محض این‌که صدات مثل صدای من آروم شد به حرفت گوش می‌کنم.

من دیگه لباس‌های کثیفو جمع نمی‌کنم.اگر لباس‌های کثیفو داخل سبد بریزی، آنها را می‌شویم.

بیا دیگه نمی‌خوای غذا بخوری؟

به محض این‌که تو بشینی غذایمان را می‌خوریم. غرزدن و تهدیدکردن و جر و بحث‌کردن? همکاری کودک را تضمین نمی‌کند. برای آموزش کودک و برای رعایت قوانین، انتظارتان را توضیح دهید، سپس وارد عمل شوید.

توقع زیاد ممنوع!

در مجلسی نشسته‌اید کودک خردسالتان بیقرار است و شروع می‌کند به بهانه‌گیری. به او می‌گویید ساکت باشد. لج می‌کند و ادامه می‌دهد. خجالت زده فکر می‌کنید چرا حرف گوش نمی‌دهد؟ بسیاری از بچه‌ها آداب اجتماعی مکان‌های عمومی مثل رستوران، فروشگاه، مجالس و... ?را نمی‌دانند. والدین فکر می‌کنند، بچه‌ها باید بیشتر از آنها بدانند و تجربه آنها را داشته باشند. وقتی کودک هنجاری را می‌شکند به خاطر داشته باشید که او نمی‌خواهد دردسر درست کند، فقط نمی‌داند در آن موقعیت چه کار باید بکند. پس نباید تنبیهش کنید. به یاد بیاورید که مثل شما آدم بزرگ نیست. آن لحظه سعی کنید روی رفتاری که می‌خواهید انجام دهد، تمرکز کنید.

وقتی خودمان الگوی رفتارهای ناپسند کودک می‌شویم

الگوی کودک شدن روش دیگری است تا فرزندانمان را به سمت رفتار درست هدایت کنیم. وقتی عصبانی می‌شویم یا چیزی از دستمان می‌افتد، فریاد می‌زنیم. هنگام رانندگی، اگر کسی سد راهمان شد با الفاظ زشت خطابش می‌کنیم، اما اگر کودکمان به همین روش عمل کند بشدت عصبانی و ناراحت می‌شویم؛ یعنی اگر اوضاع بر خلاف خواسته کودک شد و به شیوه ما عمل کرد تحمل نمی‌کنیم.

رفتار بی‌عیب و نقص داشتن بسیار سخت است. پس اگر رفتارمان اشکال داشت از کودک معذرت‌خواهی کنید. احساسات نیرو‌های بسیار قوی هستند و حتی بزرگسالان نیز همیشه حریف احساسات خود نمی‌شوند. معذرت‌خواهی نشان می‌دهد که برای اعمال غیرارادی نیز احساس مسوولیت می‌کنیم بسیاری از مشکلات مربوط به امر انضباط، وقتی برخورد ما بیش از حد احساساتی نباشد، حل و فصل می‌شود. وقتی با هیجان زیاد با مشکلات روبه‌رو می‌شویم از راه‌حل دور می‌افتیم. کودکان مقلد به دنیا می‌آیند پس الگوسازی برای کودک و یادگیری آنچه? ما از کودک می‌خواهیم نیاز به تکرار و زمان دارد. زمان وتکرار برای کودک لازم است تا بر اعمال خود مسلط شوند. به اعتقاد کارشناسان تربیت کودک نیازمند یادآوری مکرر است و به قولی کار نیکو?کردن از پر کردن است. باید صبور بود. تربیت درست فرزند مستلزم صرف وقت و انرژی فراوان است.

دخالت‌های ناکارآمد

بچه‌ها همدیگر را در خانه دنبال می‌کنند، دور خانه می‌دوند،? فریاد می‌زنند. اغلب والدین احساس می‌کنند در هر وضعیتی باید در کار کودک دخالت کنند. ممکن است بچه‌ها کارهای آزاردهنده زیادی بکنند. برای مثال آب را در ظروف مختلفی بریزند. پیش از سرزنش به یاد بیاورید که او کودکی با حس کنجکاوی قوی است که حرکت مایعات برایش جالب می‌آید. یا گاهی دنبال جلب توجه شما?ست. در عکس‌العمل خود دقت کنید و به قول روان‌شناسان کودک، وقتی خطر جانی در میان نباشد سعی کنید تماشاگر صبوری باشید. اگر کاری می‌کند که مطابق میلتان نیست، دعوایش نکنید؛ ببینید چه اتفاقی می‌افتد اگر ادامه بدهد. واقعا ادامه این کار ختم به فاجعه می‌شود. پس باز صبور باشید، گاه اگر عکس‌العملی نشان ندهید بالاخره ادامه نخواهد داد و از شروع مسابقه دادو فریاد جلوگیری کرده‌اید.

وقفه‌های موثر آموزشی

وقتی کودک 3 ساله را بعد از دعوا با برادرش روانه اتاقش می‌کنید، شروع به داد و فریاد می‌کند و با دست به در و دیوار می‌کوبد. این محرومیت موقتی که برای کودک در نظر می‌گیرید به این معنی است که به کودکتان فرصت و زمان می‌دهید تا آرام شود، نه این‌که تنبیه یا مجازات شود. بعضی از کودکان به این روش که در اتاق آرام شوند، بخوبی پاسخ می‌دهند. ولی برخی این روش را پس می‌زنند و آنها را بیقرارتر می‌کند، پس این روش برای آنها رفتار دلخواه شما را آموزش نخواهد داد.

کارشناسان رفتار کودک عمل جایگزینی را پیشنهاد می‌دهند؛ به اعتقادشان به جای این‌که کودک را به اتاقی بفرستید، در همان اتاق و محیطی که هستید با او صحبت نکنید و مدتی آرام باشید. اگر کودک خیلی ناراحت است بغلش کنید تا آرام شود. وقتی کودک آرام شد، به آرامی توضیح دهید که چرا رفتارش درست نبود. اگر آنقدر عصبانی هستید که او را نمی‌توانید آرام کنید، خود از محیط فاصله بگیرید، وقتی آرام و برخود مسلط شدید؛ رفتار مورد انتظارتان را توضیح دهید. جمله‌تان را این گونه شروع کنید که وقتی کسی اسباب بازیت را گرفت به جای زدن چه کار باید کرد.

پیچیدن نسخه‌های مشابه برای کودکان متفاوت

مقایسه کردن کودکان کاملا مخالف ارزش‌های درونی اوست و سرانجامش این است که کودک نتواند خود را ارزشمند بداند. کودکان به خواسته‌های ما پاسخ‌های متفاوتی می‌دهند. برخی ازکودکان مطیع و فرمانبردارند، آنها به آسانی تغییر دادن عادات و روابطشان را می‌پذیرند. برخی دیگر از کودکان محافظه کارترند و فقط زمانی به تغییر رفتار و عاداتشان دست می‌زنند که به آنها اعتراض و به ترک آن وادارشان کنیم.

برخی با تکرار مداوم می‌آموزند و عده‌ای با تکرار کمتر یا بیشتر. پس روش‌های موثر برای یک کودک برای دیگری کارساز نیست. سعی نکنید روش موثر در یک کودک را در دیگری پیاده کنید. پس هنگام نظم‌آموزی توجه داشته باشید که چه کاری از آنها بر می‌آید و در چه مرحله‌ای از رشد هستند. تنبیه و آگاه‌سازی کودک باید مناسب با سن و خطایش باشد. نظم‌آموزی را مترادف با مجازات نشمرید و دست آخر این‌که، برای پیدا کردن نظم و انضباط هر روز به هنگام رفتار? با کودک?، هدف? را در ذهنتان به‌روشنی ترسیم کنید و در نظر بیاورید، آیا با اجرا و تاکید بر هر رفتار و حرکتتان، به هدف دلخواهتان که همان کودک منظم و مسوول است می‌رسید یا دچار اشتباهات معمول این دوران می‌شوید.

منبع : جام جم

 گزیده هایی از بیانات و فرمایشات حضرت آیت الله خامنه ای مقام معظم رهبری در مورد اهمیت روز جهانی قدس :

- مسلمانان‌جهان ‌باید روز قدس ‌را روز همه ‌مسلمین‌، بلکه ‌مستضعفین‌ بدانند.
- محور اصلی‌" انتفاضه ‌اقصی"، "بیت‌المقدس‌ است‌.
- صهیونیسم‌ در مقابل ‌موج ‌نسل­های ‌رو به ‌ازدیاد فلسطینی‌ طاقت‌ نخواهد آورد.
- صهیونیسم ‌و دولت‌ غاصب‌ و مجعول‌ صهیونیستی‌ در فلسطین‌، محکوم ‌به ‌فناست‌.
- ما حقیقتا صهیونیست­ها را دشمن‌ دنیای ‌اسلام ‌می‌دانیم‌.
- علیرغم ‌تبلیغات ‌جهانی‌، انتفاضه ‌فلسطین‌ خاموش‌ شدنی ‌نیست‌ و آینده‌ آن ‌همراه ‌با رستگاری ‌و پیروزی ‌است‌.
- انتفاضه ‌مردم ‌فلسطین ‌به ‌رغم ‌تمام ‌فشارها ادامه‌ خواهد یافت ‌و رژیم ‌صهیونیستی ‌نمی‌تواند آن را برای‌ همیشه‌ متوقف ‌کند.
- مساله‌ی ‌فلسطین ‌از لحاظ‌ اسلامی ‌برای ‌همه‌ی ‌مسلمانان ‌از جمله ‌برای ‌ما یک‌ مساله‌‌ اساسی‌ و یک‌ فریضه ‌است‌.
- تنها راه ‌ریشه‌کن ‌کردن‌ این‌غده‌ سرطانی‌ خطرناک‌، مقاومت ‌و مبارزه ‌است‌.
- سیاست ‌آمریکا، صهیونیست­ها و استعمارگران ‌این ‌است‌ که ‌مسأله ‌فلسطین‌ به ‌فراموشی ‌سپرده ‌شود.
- مسئلة ‌مهم ‌این ‌دوران‌، مسئلة ‌فلسطین‌ است‌ که‌ انتفاضة‌ بزرگ‌ فلسطین‌ و بیت‌المقدس‌ همچنان‌ ادامه ‌دارد.
- انتفاضه ‌مردم ‌فلسطین‌ به ‌رغم ‌تمام ‌فشارها ادامه‌ خواهد یافت ‌و رژیم ‌صهیونیستی ‌نمی‌تواند آن را برای ‌همیشه‌ متوقف ‌کند.
- رژیم ‌صهیونیستی ‌در سرزمین ‌مغضوب‌ فلسطین ‌یک ‌رژیم ‌نژادپرست‌ است‌.
- مسئله ‌فلسطین ‌امروز مسئله ‌اول‌ جهان ‌اسلام ‌است‌.
- مهمترین ‌مسائل ‌جاری ‌فلسطین‌ است‌.
- مسأله‌ی ‌فلسطین‌، شوخی ‌و سرسری‌نیست‌؛ امروز اساسی‌ترین ‌مسأله‌ی ‌دنیای ‌اسلام ‌است‌.
- همه ملت­ها و دولت­های اسلامی باید مسئله فلسطین را در زمره مسائل درجه اول خود بدانند.
-  مشکل اصلی فلسطین وجود دولت صهیونیستی است.
-  رژیم صهیونیستی هیچ بهره­ای از جنایت­های خود نخواهد برد.
-  امروز بیداری اسلامی ملت­های مسلمان نسبت به فلسطین و مردم آن فراگیر است.
-  همه مسلمانان و کشورهای اسلامی با احساس مسئولیت باید به مبارزین فلسطین در داخل و خارج کمکهای همه جانبه کنند.
-  مسأله فلسطین در صدر مسائل بین­الملل اسلامی است
-  بر همه ملت­ها و دولت­ها واجب است مسأله فلسطین را در اولویت مسائل خود قرار دهند.
-  فلسطینی­ها به برکت اسلام می­توانند در خانه خود امنیت بوجود آورند.
-  روز قدس باید تعیین کننده سرنوشت مردم فلسطین باشد. 

1. امام شناسى ولایت

یکى از ابعاد معارف روزه ، امام شناسى است . آیا به این نکته اندیشیده اید که چرا در ماه رمضان ، در بسیارى از دعاها سخن از امام زمان (عج ) است : و چرا در شب قدر مستحب است که مومنان بیشتر دعاى فرج بخوانند؟

هنگامى که از امام باقر (علیه السلام) پرسیدند که آیا شما شب قدر را مى شناسید؟ پاسخ دادند: وکیف لا نعرف و الملائکه یطوفون بنا (1)چگونه آن را نمى شناسیم در حالى که فرشتگانى که آن شب نازل مى شوند، به طواف وجود ما مى پردازند. بنابراین در ماه رمضان باید به مساله امام شناسى توجه شود.

عمار مى گوید: امام صادق (علیه السلام) همواره مى فرمود: من مات و لیس له امام مات میت جاهلیة کفر و شرک و ضلالة .(2)در خطبه آخر شعبان معروف پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) آمده است : یا على ... و اختارنى للنبوة و اختارک للامامة .(3)

در یکى از کتب حدیثى آمده است : مردى از بیابان ، به دیدار رسول خدا(صلی الله علیه و آله) شتافت و آنگاه که وارد مسجدالنبى شد اول به امیرالمومنین (علیه السلام) سلام داد، سپس به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) حاضران از کار آن مرد خندیدند، او به آنان گفت : من از پیامبر (صلی الله علیه و آله) شنیدم که فرمود: من شهر علم و دانشم و على درب ورود به آن است و هر کس که خواست بدان وارد شود از در آن داخل گردد و من هم طبق آن عمل کردم. (4)

2. ورع 

یکى از معارف روزه ، ورع پارسایى است . ورع و پارسایى باعث افزایش پاداش روزه دار و عامل افزایش کمالات روزه مى باشد. وقتى رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در آستانه ماه رمضان خطبه اى خواند همگان را به رعایت بیش از پیش دستورات خداوند و حف0حرمت این ماه فرا خواند، امیرالمومنین (علیه السلام) که در آن جلسه حضور داشت ، از جاى برخاست و پرسید: بهترین عمل در این ماه چیست ؟

رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: برترین عمل در این ماه ، پارسایى و تقوا پیشه کردن و چشم پوشى از آنچه خداوند حرام کرده ، مى باشد.(5)

پارسایى یکى از نشانه هاى انتظار راستین نیز مى باشد. امام صادق (علیه السلام) فرمود: کسى که دوست دارد از اصحاب امام زمان (علیه السلام) به شمار آید، باید انتظار بکشد، ورع و پارسایى پیشه نماید و متخلق به اخلاق ستوده شود.(6)

ورع آن است که آدمى براى دورى و اجتناب از محرمات حتى از موارد مجاز و شبهه ناک نیز استفاده نکند.(7)

در کتاب تهذیب و نیز در کتاب من لا یحضره الفقیه آمده است : هنگامى که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) شنید زنى به کنیز خود ناسزا مى گوید، طعامى خواست ، وقتى فراهم شد، به آن زن گفت : بخور. زن گفت من روزه دار هستم . پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: چگونه روزه دار هستى که فحاشى مى کنى ؟! روزه ، فقط امساک از آب و غذا نیست ؛ لذا مریم مقدس حتى از گفتن سخنان عادى در دفاع از خود به خاطر روزه اجتناب کرد و گفت من روزه دار هستم : انى نذرت للرحمن صوما.(8)

 3. انفاق

یکى از اعمال مورد توجه ماه مبارک رمضان ، انفاق جهاد مالى است. در خطبه معروف پیامبر (صلی الله علیه و آله) درباره اعمال روزه داران فرمود: هر کسى در این ماه ، فریضه اى چه مالى و چه غیر آن ادا کند پاداش هفتاد برابر اداء در سایر ماه ها را دریافت مى دارد.

روزه دار در ماه رمضان ، همواره با ذکرهایى سر و کار دارد که به یاد نیازمندان بودن به ویژه به فکر مستضعفان جامعه بودن را تداعى مى کند او همه روزه به این دعا مترنم است که : اللهم اعن کل فقیر؛ خدایا فقرا را دستگیرى کن ، اللهم اشبع کل جائع ؛ خدایا همه گرسنگان را سیر کن ، اللهم اکس کل عریان ؛ خدایا همه برهنگان را بپوشان ، اللهم اقض دین کل مدین ؛ خداى قرض همه قرض داران را ادا کن ، اللهم اشف کل مریض ؛ خدایا همه بیماران را شفا بده ، اللهم رد کل غریب ؛ خداى همه مسافران را به وطن برسان ، اللهم فک کل اسیر؛ خدایا همه اسیران را از اسارت رهایى ببخش . 

4. تحصیل دانش

یکى از معارف روزه ، تحصیل دانش و توجه به اهمیت علم است . در شب هاى قدر برترین عمل ، پرداختن به مذاکره علمى است . مطرف مى گوید که از ابن عباس شنیدم که مذاکره علمى در شب قدر، برتر از احیا آن شب است .

حدیث : اول ما خلق الله القلم (9)؛ به تنهایى ارزش و اهمیت دانش اندوزى را اثبات مى کند.

5. عفو و گذشت

یکى از معارف روزه عفو و گذشت از خطاهاى دیگران در مدار معقول و مجاز است . بر این اساس در دعاى جوشن کبیر که در ماه مبارک ، بویژه در شب هاى قدر قرائت آن توصیه شده است ، مى خوانیم : یا خیر الغافرین ، یا غافر الخطیئات ، یا غافر الخطایا، یا غافر الذنب یا قابل التوب ، یا غافر من استغفره ، یا غافر یا ساتر، اللهم انى اسئلک باسمک یا عفو یا غفور و اللهم انى اسئلک باسمک یا ستار یا غفار.

یکى از عوامل ترفیع درجه روزه ، عفو و اغماض و گذشت است ؛ عفو و گذشت در این ماه ارزش بسیار و اهمیت ویژه اى دارد. اغماض در پرتو نادیده انگاشتن برخى از نامهربانیها و خطاهاى دیگران ، بهتر مى تواند تجلى خویش را باز یابد.

امیرالمومنین (علیه السلام) فرمود:(10) شریفترین عملکرد انسان بزرگوار، تغافل او از خطاها و نامهربانى هاى دیگران است . همچنین آن حضرت در جاى دیگر فرمود:(11) ارزشمندترین اخلاق آدم بزرگوار، نادیده گرفتن خطاهایى است که با خبر است .

و نیز فرمود: (12) نیمى از خردمندى ، تحمل ، و نیمى دیگر تغافل است .

باز آن حضرت فرمود:(13) چشم پوشى از خطاها پیشه کن ، تا کارهایت به وجه احسن و خوب پیش رود. همچنین آن حضرت در جاى دیگر فرمود: (14)کسى که از بسیارى از آگاهى ها چشم پوشى نکند، زندگى او از لذت بدور مى ماند.

ماه رمضان ، ماه عفو، اغماض و گذشت است ؛ بنابراین چشم پوشى و تغافل باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در خطبه آخر ماه شعبان ، تاکید فراوان نمود تا روزه داران در این ماه بیشتر اهل عفو و اغماض باشند.

امام صادق فرمود: (15) رسول خدا هیچگاه با بندگان خداوند راست تر از عقل و قدرت درک آنان صحبت نمى کرد؛ زیرا آن حضرت خود فرمود: ما گروه پیامبران ماموریم که با مردم در سطح عقل و قدرت فهم و درک آنان صحبت کنیم .

ما سلسله پیامبران همچنانکه مامور به اقامه و بر پا داشتن واجبات شده ایم ، ماموریت یافتیم که با مردم با عفو و مدارا رفتار کنیم .(16)

همچنین آن حضرت فرمود:(17) مروت ما، خاندان پیامبر (صلی الله علیه و آله) عفو و گذشت است نسبت به کسانى که بر ما ظلم کرده اند، و عطا و بخشش به کسانى است که ما را از حقمان محروم نموده اند.

پی نوشت ها:

1. نورالثقلین : ج 4، ص 630؛ تفسیر المیزان : ج 20، ص 437.

2. بحار الاءنوار، ج 72، ص 134.

3. همان ، ج 96، ص 341.

4. ر.ک : العاملى النباظى ، الصراط المستقیم ، ج 2، ص 20، طبع مکنبة المرتضویه .

5. بحار الاءنوار، علامه مجلسى ، ج 96، ص 359.

6. مستدرک سفینة البحار: ج 6، ص 184، ماده صحب .

7. ر.ک : صدوق ، معانى الاءخبار، ص 252.

8. ر.ک : صدوق ، معانى الاءخبار، ص 252.

9. ر.ک : راغب ، مفردات ، ماده سلم .

10. غرر الحکم ، شماره 3256.

11. نهج البلاغه : حکمت شماره 222.

12. همان ، شماره 2378.

13. همان ، شماره 4570.

14. غرر الحکم ، شماره 9149.

15. اصـول کـافـى ، ج 1، ص 23، و ج 8، ص 268؛ فـى المـحاسن ، ص 149، ـ الاءمالى ، ص 419، فى نحف العقول ، ص 37.

16. امالى طوسى ، ج 2، ص 135.

17. نحف العقول ، ص 38 ـ فى الامالى ، ص 289.