تو چه ساده ای و من چه سخت

تو پرنده ای و من درخت

آسمان همیشه مال توست

ابر زیر پای توست

من ولی همیشه گیر کرده ام

تو به موقع میرسی و من  

  سال هاست دیر کرده ام

خوش به حال تو که می پری!

راستی!چرا دوست قدیمی ات - درخت را -

با خودت نمی بری؟

فکر میکنم توی آسمان

جا برای یک درخت هست.

هیچ کس در بزرگ باغ را

روی ما نبست!

یا بیا و تکه ای از آسمان برای من بیار

یا مرا ببر توی آسمان آبی ات بکار.

خواب دیده ام

دست های من

آشیانه تو می شود.

میوه ام:

سیب سفید آفتاب.

برگ های تازه ام:

ورق ورق

نور ناب.

خواب دیده ام شب ستاره ها

از تمام شاخه های من

تاب می خورند.

ریشه های تشنه ام

توی حوض خانه ی خدا

آب میخورند.

من همیشه خواب دیده ام ولی......

راستی هیچ فکر کرده ای یک درخت

توی باغ آسمان چقدر دیدنی ست !

ریشه های ما اگرچه گیر کرده است.

میوه های آرزو،   ولی  رسیدنی ست

صبر کن سهراب

گفته بودی قایقی خواهم ساخت

قایقت جا دارد؟

آری تو راست میگویی

 آسمان مال من است

پنجره, فکر, هوا, عشق, زمین مال من است

اما سهراب تو قضاوت کن!!!

  بر دل سنگ زمین جای من است؟

من نمیدانم که چرا این مردم، دانه های دلشان پیدا نیست...

کجایی سهراب؟

آب را گل کردند

 چشم ها را بستند و چه با دل کردند...

 وای سهراب کجایی آخر؟ 

زخم ها بر دل عاشق کردند، خون به چشمان شقایق کردند...

 تو کجایی سهراب؟

که همین نزدیکی عشق را دار زدند، همه جا سایه ی دیوار زدند

 کجایی که ببینی حالا دل خوش مثقالی است! دل خوش نایاب است!

دل خوش سیری چند؟!

صبر کن سهراب

قایقت جا دارد؟

   مثل هر بار برای تو نوشتم: دل من خون شد ازین غم، تو کجایی؟
و ای کاش که این جمعه بیایی!
دل من تاب ندارد، همه گویند به انگشت اشاره، مگر این عاشق دلسوخته ارباب ندارد؟
تو کجایی؟ تو کجایی...
و تو انگار به قلبم بنویسی:
که چرا هیچ نگویند
مگر این منجی دلسوز ، طرفدار ندارد ، که غریب است؟
و عجیب است
که پس از قرن و هزاره
هنوزم که هنوز است
دو چشمش به راه است
و مگر سیصد و اندی نفر از شیفتگانش ، زیاد است
که گویند
به اندازه یک « بدر » علمدار ندارد!
و گویند چرا این همه مشتاق ، ولی او سپهش یار ندارد!
  =-=-=

جواب امام زمان:
تو خودت!
مدعی دوستی و مهر شدیدی که به هر شعر جدیدی،
ز هجران و غمم ناله سرایی ، تو کجایی؟
تو که یک عمر سرودی «تو کجایی؟» تو کجایی؟
باز گویی که مگر کاستی ای بُد ز امامت ، ز هدایت ، ز محبت ،
ز غمخوارگی و مهر و عطوفت
تو پنداشته ای هیچ کسی دل نگران تو نبوده؟
چه کسی قلب تو را سوی خدای تو کشانده؟
چه کسی در پی هر غصه ی تو اشک چکانده؟
چه کسی دست تو را در پس هر رنج گرفته؟
چه کسی راه به روی تو گشوده؟
چه خطرها به دعایم ز کنار تو گذر کرد
چه زمان ها که تو غافل شدی و یار به قلب تو نظر کرد...
و تو با چشم و دل بسته فقط گفتی...
تو کجایی!؟ و ای کاش بیایی!
هر زمان خواهش دل با نظر یار یکی بود، تو بودی...
هر زمان بود تفاوت ، تو رفتی ، تو نماندی.
خواهش نفس شده یار و خدایت ،
و همین است که تاثیر نبخشند به دعایت ،
و به آفاق نبردند صدایت
و غریب است امامت
من که هستم ،
تو کجایی؟
تو خودت کاش بیایی
به خودت کاش بیایی...!  

******************
بر چهره پر ز نور مهدی صلوات / بر جان و دل صبور مهدی صلوات

تا امر فرج شود مهیا بفرست  /  بهر فرج و ظهور مهدی صلوات

خیمه شب بازیِ دهر

با همه تلخی و شیرینی خود می گذرد،

عشق ها می میرند،

رنگ ها رنگ دگر می گیرند،

و فقط خاطره هاست

که چه شیرین و چه تلخ

دست ناخورده به جا می مانند!

"مهدی اخوان ثالث"