نماینده متدین، امین، طرفدار عدالت، مخالف با فساد، طرفدار حقوق محرومین، پایبند به مبانى اسلام و ارزش هاى اسلامى و خط امام؛ یک چنین نماینده اى را بفرستند مجلس، آن وقت مجلس مقتدر خواهد شد، عزتمند خواهد شد.

نماینده صالح آن کسى است که پایبندى او به اسلام باشد، پایبندى او به عدالت باشد، پایبندى او به منافع ملى باشد، مرز او با دشمن مرز مشخصى باشد. اگر این نشد، آن نماینده، نماینده خوبى نخواهد بود؛ نماینده ملت در واقع نخواهد بود (بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار اقشار مختلف مردم 2/12/1386 دو روز مانده به انتخابات مجلس هشتم).

هنر ملت ایران و مردم شهرها و حوزه‌هاى انتخابیه این است که دقت کنند، نگاه کنند، بشناسند اصلح را، بهترین را انتخاب کنند؛ بهترین از لحاظ ایمان، بهترین از لحاظ اخلاص و امانت، بهترین از لحاظ دیندارى و آمادگى براى حضور در میدان هاى انقلاب. دردشناس‌ترین و دردمندترین نسبت به نیازهاى مردم را انتخاب کنند. این ها فرصت هایى هست، بایستى مردم عزیز ما در همه جاى کشور - این دیگر مخصوص استان یزد نیست - هوشیارانه، با بصیرتِ تمام تلاش کنند؛ پیدا کنند و با رأى خود مسجل کنند و مجلس را -آن مجلسى را که مورد نیاز جامعه کنونى ماست - تشکیل بدهند (بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامى در اجتماع بزرگ مردم یزد 12/10/1386).

به نظر من مهم ترین شرایط نماینده عبارت است از اینکه متدین، کارآمد، دلسوز و شجاع باشد. اگر این چهار شرط در نماینده اى جمع شد، همان کارى را که شما آرزو و توقع دارید، انجام خواهد داد.

نماینده باید متدین باشد. بى‌دینى و بى‌تقوایى چیز بدى است؛ هرجا باشد، انسان را آسیب پذیر مى کند. اگر در جاى حساس باشد، آسیب‌پذیرى آن بسیار گران تمام خواهد شد.

نماینده باید کارآمد هم باشد. بعضی ها متدین هستند، اما از آنها کارى ساخته نیست. باید به گونه اى باشند که بتوانند وظایفى را که بر عهده شان قرار دارد، انجام دهند.

سوم این که دلسوز مردم -بخصوص طبقات محروم- باشد و براى آنها کار و فکر کند. من در انتخاباتِ دوره قبل -شاید در نمازجمعه بود- گفتم نامزدهاى انتخابات مراقب باشند، خود را وامدار ثروتمندان و قدرتمندان و امثال اینها نکنند. اگر کسى وامدار دستگاه ها و اشخاص و وامدار پول و قدرت شد، دیگر نمى تواند براى مردم دلسوزى کند. پس دلسوزى هم یک شرط بزرگ است.

شرط چهارم این است که نماینده مردم باید شجاع باشد. این ملت، ملت شجاع و آزاده اى است؛ ملتى است که تهدید قدرت هاى متکبر جهانى او را به عقب نمى نشاند؛ بنابراین نماینده او هم باید شجاع باشد و نترسد؛ شجاعت در مقابل دشمن، شجاعت در مقابل باطل، شجاعت در پذیرش حرف حق (بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامى در خطبه هاى نمازجمعه تهران 24/11/1382).

کسانى که این نظام و قانون اساسى را قبول ندارند، آمدنشان به مجلس خطاست و خودشان هم بایستى بدانند که از نظر این ملت آمدن آنها به مجلس خطاست. معلوم است کسانى که این قانون اساسى و این ملت و کارها و شعارها و راه و اهدافش را قبول ندارند، نباید به مجلس بیایند؛ اما آن کسانى که نظام، اسلام، قانون اساسى و امام را قبول دارند، باید به میدان رقابت بیایند.

کسى که مى آید به مجلس، باید با تقوا باشد. اولین شرط تقواست: «ان اکرمکم عندالله اتقاکم». دیگر اینکه باید طرفدار محرومین باشد؛ بداند که در کشور محرومیت هست و سعى و همت او باشد که رفع محرومیت کند. باید ضد فساد هم باشد و با فساد مالى و اقتصادى به شدت و به جد، از بُن دندان و نه به لفظ، مخالف باشد،  تا با فساد مبارزه کند.

البته توانمند، با اخلاص و عالِم هم باشد. صلاحیت بر اساس این مسائل است و مسئولان دستگاه هاى مختلف -چه وزارت کشور، چه شوراى نگهبان و چه دستگاه هایى که در زیرمجموعه این مراکز مشغول فعالیت هستند- باید معیارشان را قانون قرار دهند؛ زیرا در قانون این مسائل پیش بینى شده است (بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامى در دیدار اقشار مختلف مردم 18/10/1382).

نماینده اى که به مجلس مى فرستید، باید این خصوصیات را داشته باشد تا بتواند خواسته هاى شما را تحقق ببخشد.

نماینده باید متدین باشد؛ انسان هاى متدین مى توانند مورد اعتماد قرار گیرند.

نماینده باید انقلابى باشد؛ روحیه و نشاط و امید و قوت و روحیه انقلابى در او وجود داشته باشد تا بتواند راه هایى را که به نظر بن بست مى رسد، بشکافد و پیش برود.

نماینده باید خدوم، امتحان داده، با کفایت، برنامه‌دار، خوشنام و جوانگرا باشد و به جوانان اعتقاد داشته باشد. چنین افرادى در هر جاى کشور حضور دارند، باید خود را موظف بدانند و بروند نامزد شوند.

مردم چنین افرادى را هرجا دیدند، باید از آنها بخواهند که بروند نامزد شوند. صلاح و آینده کشور به این است که انتخابات، پُرشور و با علاقه و حضورِ قاطبه ملت برگزار شود (بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامى در اجتماع بزرگ مردم قزوین 25/09/1382).