هر کجا سلطان بود دورش سپاه و لشگر است

        پس چرا سلطان خوبان بی سپاه و لشگر است ؟!

 با خبر باشید ای چشم انتظاران ظهور

          سلطان عالم از همه تنهاتر است

خداوند گفت :

- سوگند به اسبان دونده ای که نفس نفس می زنند . سوگند به اسبانی که به سم از سنگ آتش می جهانند .

اسبان شنیدند و چنین شد که بی تاب شدند و چنین شد که دویدند ، چنان که از سنگ آتش جهید .

اسبان تا همیشه خواهند دوید از اشتیاق آن که خدا نام شان را برده است .

خداوند گفت :

- سوگند به انجیر و سوگند به زیتون .

و زیتون و انجیر شنیدند و چنین شد که رسم روییدن پا گرفت و سبزی آغاز شد و چنین شد که دانه شکفتن آموخت و خاک رویاندن . و چنین شد که انجیر جوانه زد و زیتون میوه داد .

خداوند گفت :

- سوگند به آفتاب و روشنی اش . سوگند به ماه چون از پی آن برآید . سوگند به روز چون گیتی را روشن کند و سوگند به شب چون فرو پوشد و سوگند به آسمان و سوگند به زمین .

آن ها شنیدند و چنین شد که آفتاب بالا آمد و ماه از پی اش . و چنین شد که روز روشن شد و شب فروپوشید . و چنین شد که آسمان بالا بلند شد و زمین فروتن .

و انسان بود و می دید که خداوند به اسب و به انجیر قسم می خورد ، به ماه و به خورشید و به هر چیز بزرگ و هر چیز کوچک . و آن گاه دانست که جهان معبدی مقدس است و هر چه در آن است متبرک و مبارک .

پس انسان مومنانه رو به خدا ایستاد و تقدس کرد اسب و زیتون و ماه را ، آفتاب و انجیر و آسمان را ...

عرفان نظرآهاری

از کتاب " بال هایت را کجا جا گذاشتی ؟ "

خداوند گفت :

- سوگند به اسبان دونده ای که نفس نفس می زنند . سوگند به اسبانی که به سم از سنگ آتش می جهانند .

اسبان شنیدند و چنین شد که بی تاب شدند و چنین شد که دویدند ، چنان که از سنگ آتش جهید .

اسبان تا همیشه خواهند دوید از اشتیاق آن که خدا نام شان را برده است .

خداوند گفت :

- سوگند به انجیر و سوگند به زیتون .

و زیتون و انجیر شنیدند و چنین شد که رسم روییدن پا گرفت و سبزی آغاز شد و چنین شد که دانه شکفتن آموخت و خاک رویاندن . و چنین شد که انجیر جوانه زد و زیتون میوه داد .

خداوند گفت :

- سوگند به آفتاب و روشنی اش . سوگند به ماه چون از پی آن برآید . سوگند به روز چون گیتی را روشن کند و سوگند به شب چون فرو پوشد و سوگند به آسمان و سوگند به زمین .

آن ها شنیدند و چنین شد که آفتاب بالا آمد و ماه از پی اش . و چنین شد که روز روشن شد و شب فروپوشید . و چنین شد که آسمان بالا بلند شد و زمین فروتن .

و انسان بود و می دید که خداوند به اسب و به انجیر قسم می خورد ، به ماه و به خورشید و به هر چیز بزرگ و هر چیز کوچک . و آن گاه دانست که جهان معبدی مقدس است و هر چه در آن است متبرک و مبارک .

پس انسان مومنانه رو به خدا ایستاد و تقدس کرد اسب و زیتون و ماه را ، آفتاب و انجیر و آسمان را ...

عرفان نظرآهاری

از کتاب " بال هایت را کجا جا گذاشتی ؟ "

شمع بود ، اما کوچک بود . نور هم داشت اما کم بود .
شمعی که کوچک بود و کم ، برای سوختن پروانه بس بود .
مردم گفتند : شمع عشق است و پروانه عاشق .
و زمین پر از شمع و پروانه شد .
پروانه ها سوختند و شمع ها تمام شدند .
خدا گفت : شمعی باید دور ، شمعی که نسوزد ، شمعی که بماند .
پروانه ای که به شمع نزدیک می سوزد ، عاشق نیست .
شب بود ، خدا شمع روشن کرد . 
شمع خدا ماه بود . شمع خدا دور بود .
شمع خدا پروانه می خواست . لیلی ، پروانه اش شد .
بال پروانه های کوچک زود می سوزد ، زیرا شمع ها ، زیادی نزدیکند .
بال لیلی هرگز نمی سوزد . لیلی پروانه ی شمع خدا ست .
شمع خدا ماه است . ماه روشن است اما نمی سوزد .
لیلی تا ابد زیر خنکای شمع خدا می رقصد .

عرفان نظرآهاری

از کتاب " لیلی نام تمام دختران زمین است "

گفت : 

 - کسی دوست ام ندارد. می دانی چقدر سخت است این که کسی دوست ات نداشته باشد ؟ تو برای دوست داشتن بود که جهان را ساختی . حتی تو هم بدون دوست داشتن ... !

خدا هیچ نگفت .

گفت : 

 - به پاهایم نگاه کن ! ببین چقدر چندش آور است . چشم ها را آزار می دهم.  دنیا را کثیف می کنم . آدم هایت از من می ترسند.  مرا می کشند برای این که زشت ام . زشتی جرم من است .

خدا هیچ نگفت .

گفت: 

- این دنیا فقط مال قشنگ ها ست . مال گل ها و پروانه ها ، مال قاصدک ها ، مال من نیست .

خدا گفت : 

- چرا مال تو هم هست . دوست داشتن یک گل ، دوست داشتن یک پروانه یا قاصدک کار چندان سختی نیست . اما دوست داشتن یک سوسک ، دوست داشتن تو کاری دشوار است . دوست داشتن کاری است آموختنی و همه رنج آموختن را نمی برند . ببخش کسی را که تو را دوست ندارد . زیرا که هنوز مؤمن نیست . زیرا که هنوز دوست داشتن را نیاموخته او ابتدای راه است .

مؤمن دوست دارد . همه را دوست دارد . زیرا همه از من است . و من زیبایم  .

من زیبایی ام ، چشم های مؤمن جز زیبا نمی بینند.  زشتی در چشم ها ست . در این دایره هر چه که هست ، نیکو ست.  آن که بین آفریده های من خط کشید شیطان بود.  شیطان مسئول فاصله ها ست . حالا قشنگ کوچک ام!  نزدیک تر بیا و غمگین نباش .

قشنگ کوچک حرفی نزد و دیگر هیچ گاه نیندیشید که نازیبا ست .

عرفان نظرآهاری

از کتاب " بال هایت را کجا جا گذاشتی ؟ "